در این مقاله، با مقایسه تفاوت های تولید و چشم انداز صادرات شکر قهوه ای از ایران و برزیل آشنا شوید.
تفاوت در شیوه تولید شکر قهوه ای در ایران و برزیل
شکر قهوه ای یکی از محصولات پرکاربرد در صنایع غذایی، شیرینی پزی و سلامت محور است. اما تولید این محصول در کشورهای مختلف، به ویژه برزیل و ایران، با تفاوت هایی همراه است که بر کیفیت، طعم و بازارپسندی آن اثر می گذارد.
در برزیل که یکی از بزرگ ترین تولیدکنندگان نیشکر دنیاست، شکر قهوه ای عمدتاً از طریق تبخیر جزئی عصاره نیشکر و بدون پالایش کامل تولید می شود.
این فرآیند سبب می شود ملاس (Molasses) طبیعی که غنی از مواد معدنی مانند کلسیم، آهن و پتاسیم است، در محصول نهایی باقی بماند. همین موضوع طعم کاراملی و رنگ طبیعی تری به شکر قهوه ای برزیلی می دهد.
در مقابل، در ایران به دلیل محدودیت در منابع نیشکر و سهم بالای چغندر قند در تولید شکر، شکر قهوه ای بیشتر با افزودن ملاس به شکر سفید پالایش شده تهیه می شود. این روش از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر است اما از نظر ارزش غذایی و طعم، متفاوت از نوع طبیعی برزیلی است.
جایگاه ایران و برزیل در بازار جهانی شکر قهوه ای
برزیل با داشتن اقلیم مناسب برای کاشت نیشکر و بهره مندی از صنایع پیشرفته فرآوری، بزرگ ترین صادرکننده شکر خام و شکر قهوه ای در جهان است.
تولید انبوه، کیفیت بالا و پایانه های صادراتی توسعه یافته، این کشور را به بازیگری کلیدی در بازارهای آمریکای لاتین، اروپا و آسیا تبدیل کرده است.
ایران اما با وجود ظرفیت بالا در فرآوری و نیروی کار متخصص، در زمینه صادرات شکر قهوه ای هنوز در حال توسعه است. مهم ترین چالش ها در این مسیر شامل محدودیت در تأمین نیشکر باکیفیت، وابستگی به چغندر، و نبود استانداردهای بین المللی بسته بندی و برندینگ هستند.
با این حال، رشد تقاضا در کشورهای همسایه مانند عراق، افغانستان و کشورهای حوزه CIS می تواند فرصت مناسبی برای گسترش صادرات شکر قهوه ای ایرانی فراهم کند.
فرصت های صادرات شکر قهوه ای ایرانی؛ از ایده تا بازار هدف
با وجود چالش ها، ایران می تواند با چند راهکار کلیدی سهم بیشتری از بازار صادراتی شکر قهوه ای به دست آورد:
1. بهبود کیفیت تولید: سرمایه گذاری در روش های طبیعی تر برای تولید شکر قهوه ای، مانند تولید مستقیم از نیشکر، می تواند ارزش صادراتی محصول را افزایش دهد.
2. توسعه بسته بندی صادراتی: استفاده از بسته بندی های بهداشتی، استاندارد و با اطلاعات تغذیه ای چندزبانه می تواند در بازارهای بین المللی اعتماد بیشتری ایجاد کند.
3. برندینگ منطقه ای: تمرکز بر بازارهای هدف مانند عراق، ارمنستان، ترکمنستان و پاکستان، با برندهای بومی شده و استراتژی بازاریابی منطقه ای، به افزایش تقاضا کمک می کند.
در نهایت، ایران با بهره گیری از تجربیات کشورهای موفق مانند برزیل، می تواند در میان مدت به یکی از صادرکنندگان قابل اعتنا در حوزه شکر قهوه ای تبدیل شود؛ به شرط آن که کیفیت، نوآوری و بازارشناسی را جدی بگیرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.